Bitwa pod Ostrołęką

Piotr Wysocki

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Odrowąż, wywodzącej się z Chociwia Wielkiego. Był jednym z czterech synów Jana i Katarzyny Wysockich. W młodości kształcił się w Warszawie, najpierw w szkole pijarskiej, a następnie, od roku 1818, jako kadet w Szkole Podchorążych Piechoty. Służba w 4. pułku grenadierów, stosunki panujące w polskiej armii, zwierzchność cara i ciężkie warunki służby wpłynęły na poglądy Wysockiego, zbliżając go tym samym do kół patriotycznych.

Gdy w 1828 roku został instruktorem w Szkole Podchorążych, energicznie zabrał się do stworzenia i działań wewnątrz tajnego związku niepodległościowego, zwanego potocznie Sprzysiężeniem Wysockiego.

Władysław Ostrowski

Władysław Tomasz Ostrowski herbu Rawicz (ur. 7 marca 1790 w Warszawie, zm. 21 listopada 1869 w Krakowie) – marszałek Sejmu Królestwa Polskiego w czasie powstania listopadowego, hrabia (od 1798).

Był synem Tomasza Adama Ostrowskiego, bratem Antoniego Jana. W latach 1800-1807 uczęszczał do Collegium Nobilium. Od 1808 w armii Księstwa Warszawskiego, służył w oddziale artylerii konnej. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej, gdzie odznaczył się w bitwie pod Raszynem, za co dostał krzyż Orderu Virtuti Militari. Za udział w kampanii 1812 przeciwko Rosji nagrodzony nadaniem krzyża Legii Honorowej. W 1813 został podpułkownikiem artylerii konnej. Z polecenia gen. Jana Henryka Dąbrowskiego przeprowadził w sierpniu 1814 w Petersburgu rozmowy z carem Aleksandrem I na temat przyszłości Księstwa Warszawskiego.

W Królestwie Kongresowym nie brał czynnego udziału w życiu politycznym. Zajmował się tłumaczeniem poezji włoskiej i angielskiej. Tłumaczył m.in. utwory lorda Byrona. W 1829 został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

W 1830 został wybrany posłem na Sejm z ziemi piotrkowskiej. Protestował przeciwko artykułowi z 1825, znoszącemu jawność obrad sejmowych. Po wybuchu powstania listopadowego wszedł do Rady Administracyjnej. Brał udział w delegacji w Wierzbnie, która negocjowała z wielkim księciem Konstantym warunki, na jakich miał on opuścić granice Królestwa. 18 grudnia 1830 na pierwszym posiedzeniu Sejmu powstańczego został jednogłośnie wybrany jego marszałkiem.

25 stycznia 1831 był jednym z inicjatorów podjęcia uchwały o detronizacji Mikołaja I. Był przeciwnikiem negocjacji z cesarzem. Po zdobyciu Warszawy przez wojska rosyjskie, przewodniczył jako marszałek obradom Sejmu w Zakroczymiu i Płocku. W Krakowie został aresztowany przez Austriaków i osadzony w twierdzy w Grazu. W 1855, w czasie wojny krymskiej wysłał do cesarza Napoleona III memoriał w sprawie wskrzeszenia Polski. W 1862 osiadł w Krakowie.

Fotograi ze zbiorórów rodzinnych pana Gosztofta

Fotografia z albumu prywatnego.

Kresowy dwór szlachecki, fotograia ze zbiorów prywatnych.

Izba myśliwska, wnętrze dworu.

Przedwojenny oficer Wojska Polskiego, zbiory prywatne.

Sygnet rodowy, zbiory prywatne.

Polscy przedwojenni oficerowie Wojska Polskiego, fotografia ze zbiorów prywatnych.

Dwór kresowy, obecnie Litwa, fotografia ze zbiorów prywatnych.

Przed domem rodzinnym, fotografia ze zbiorów prywatnych.

W naszej części Europy jedynie Polsce nie udało się jeszcze uregulować prawnie istoty, zakresu i sposobu naprawienia krzywd, wyrządzonych aktami nacjonalizacyjnymi, wydanymi na skutek zmian politycznych wynikających z zakończenia drugiej wojny światowej. Rezultatem dotychczasowego zaniechania uchwalenia odpowiedniej ustawy jest godzenie się na utrzymywanie stanu sprzecznego z ogólnym poczuciem sprawiedliwości, zasadami ochrony własności przyjętymi w obowiązujących Polskę umowach międzynarodowych i w Konstytucji (art. 21) oraz z nierespektowaniem zasady demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji ).